Taniec

Autorska wystawa pt. ODWAGA PATRZENIA

Wystawę w Galerii Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu otworzyli 24 stycznia 2020 roku o godzinie 17.00 wicedyrektor BU Bożena Oborska i kurator wystawy Janusz Oleksa. Następnie kurator przybliżył postać autora w krótkim wprowadzeniu:

„[…] Pamiętam, parę lat temu, kiedy się poznaliśmy – powiedział Janusz Oleksa – jego pierwsze prace, które realizował, były oparte na działaniach czysto zewnętrznych. Andrzej ewidentnie wykorzystywał sytuacje zastane z bardzo dużą dbałością o szczegóły, moment i chwilę, które były decydujące, aby obraz był maksymalnie bogaty, były to sytuacje nierozłącznie związane z tańcem, ruchem, ze sceną. Odnajdywał te sceny, łapał te momenty i je fotografował. Ale to, co mnie zaskakiwało, to fakt, że prace Andrzeja zdecydowanie wychodziły poza konwencję tego, co odnaleźlibyśmy w fotoreportażu czy nawet w dokumencie.

Po latach kolejnych prób i działań okazało się, że Andrzej z bacznego obserwatora, fotografa – myśliwego, zaczął przechodzić na stronę bycia fotografem reżyserem. Dla niego było za mało, że tylko odnajduje te miejsca, chciał mieć większy wpływ na cały obraz. W związku z tym rozpoczął pracę, gdzie zarówno jego wpływ dotyczył tego, kto jest bohaterem zdjęcia, jak również tego, co dzieje się na scenie i jaka ta scena jest, i czym ona jest. Andrzej przyjął na siebie rolę zarówno scenografa, choreografa, jak i reżysera. Tak naprawdę są to obrazy, które mają mnóstwo elementów ewidentnie przekraczających język fotografii, możemy mówić o wartościach i jakościach, które odnajdujemy w rysunku czy malarstwie […]”.

Potem zabrał głos autor, przedstawiając swoje prace jako pokłosie spotkań w przestrzeniach nieistniejących, lecz możliwych, ludzi, twórców, artystów, odważnie, zuchwale, mężnie patrzących na siebie samych, swoje kreacje i otaczający świat. Zachęcał, żeby odkrywać w sobie heroizm widzenia i zapraszał do swoistej gry, gry spojrzeń. Następnie fotograf zaprosił do obejrzenia filmu z udziałem choreografki Alisy Makarenko i swoim własnym, będącego opowieścią o pracy nad jedną z fotokompozycji. Podczas projekcji przybyli goście mieli okazję posłuchać muzyki na żywo w wykonaniu Michała Gila (na puzonie) i Jana Garsteckiego (na perkusji).

W trakcie trwania wystawy odbył się spektakl – performans pt. „Za drzwiami” pomysłu autora fotografii w choreografii Alisy Makarenko, z którego dokumentacja znajduje się pod adresem:

Relację z wernisażu oraz wizyty gości i mediów można przeczytać tutaj:

Odwaga patrzenia > relacja

Trzy z ośmiu prac przedstawionych podczas wystawy w Galerii BUAM w Poznaniu:

SPECTACLE CLARA, reż. Alisa Makarenko

Spectacle Clara swoją premierę miał miejsce w październiku 2019 roku. Reżyserką jest Alisa Makarenko. Motywem do stworzenia spektaklu była 200 rocznica urodzin Clary Schumann, pianistki i kompozytorki. Mimo swojego niezwykłego talentu, Clara pozostawała cały czas w cieniu męża Roberta Schumanna oraz Johannesa Brahmsa, przyjaciela domu. Tych troje ludzie darzyło się przyjaźnią i szacunkiem. Uważa się nawet, że był to miłosny trójkąt wszech czasów.

Taki to intrygujący temat wzięła na warsztat utalentowana choreografka i tancerka Alisa Makarenko. Złożona relacja trójki kompozytorów została ciekawie przedstawiona w spektaklu. Narracja ukazywała ważne aspekty życia artystów oraz ich zawiłe, wzajemne powiązania.

Wywiad przeprowadzony z Alisą Makarenko przybliża nieco pracę nad spektaklem i można go przeczytać w całości w załączniku Wywiady – Spectacle Clara

Zdjęcia z premiery spektaklu publikowane są poniżej.

SENSUALISTA – spektakl Alisy Makarenko [część 1]

Premiera spektaklu „Sensualista” miała miejsca dnia 17 i 18 września 2017 na scenie STA w Poznaniu. Pomysłodawczynią i wykonawczynią była Alisa Makarenko. Scenografią w spektaklu była sama przestrzeń podzielona tylko światłem. Czy publiczność można przyciągnąć i zainteresować pustą sceną? Alisa to potrafi. Poszczególnym fragmentom przestrzeni przypisała oświetlenie, w którym rozgrywały się potem wykreowane przez nią sceny pełne rozmaitych emocji. Oglądane improwizacje wciągały widza coraz bardziej w tajemniczy świat „Sensualisty”. W świecie tym jest cała gama emocji, od melancholii i rozmarzenia, poprzez stan modlitewny a na strachu kończąc. Oglądający mogli przypisać swoją własną interpretację temu, co oglądali. Każdy z nas ma swoją własną emocjonalność, z którą porównywał choreograficzne układy przekładające stan ducha na język ruchu. Nie sposób przejść wokół tego obojętnie.

SENSUALISTA – spektakl Alisy Makarenko [część 2]

Kadry pozbawione koloru, nakreślone odcieniami szarości pozwalają uwypuklić rozgrywające się emocje na planie „Sensualisty”.

 

PERCEPCJA, chor. Urszula Bernat-Jałocha (fragmenty)

Percepcja to ostatnia choreografia tancerki Polskiego Teatru Tańca Urszuli Bernat-Jałochy. Premiera spektaklu miała miejsce 25 września 2015 r. W spektaklu „Percepcja” choreografka podjęła temat mechanizmów, jakie rządzą grupą. Grupa może być synonimem społeczeństwa w bardziej przekrojowym spojrzeniu. Na jej przykładzie możemy zaobserwować rządzące nim prawa. Czy na pewno chcemy się wyróżniać? Czy jest to efekt sterowania nami? Coś stymuluje naszymi dążeniami do wyróżniania się w tłumie.

Dancing Poznań 2015, Coaching Project

Tegoroczny Coaching Projekt poprowadzili pedagodzy amerykańscy Mira Cook i Sean Scantlebury.

 

Dancing Poznań 2015, MMIRU, MIZU, WATER

„Mmiru, Mizu, Water” to spektakl z którym na Dancing Poznań gościł zespół Tchekpo Dance Company. Jego chorografem jest, pochodzący z Afryki Zachodniej, Tchekpo Dan Agbetou. Jest tancerzem, choreografem i pedagogiem. W spektakl uczestniczy troje tancerzy: z Afryki, Azji i Europy. Nie przypadkowo każdy z tancerzy pochodzi z innego kontynentu, albowiem spektakl pokazuje specyficzne podejście do wody w tych właśnie regionach. Nigeryjski tancerz  doskonale zna problem niedostatku wody w swoim regionie. Niemiec pochodzący z Brazylii traktuje wodę jako coś z czym nie ma problemu. Jest to dla niego rzecz oczywista, nad którą nie musi się zastanawiać.

Woda jest fundamentem naszego życia. W Europie woda jest dobrem ogólnodostępnym, z którym nie ma raczej trudności. Zasobność kontynentów w wodę jest symbolicznie pokazana przez wielkość pojemników na wodę, które towarzyszą tancerzom na scenie.

Dancing Poznań 2015, BETWEEN HEAVEN AND EARTH

Between Heaven and Earth to spektakl nowojorskiej grupy Battery Dance Company. Przedstawienie składało się z czterech niezależnych części.

„Something Easy” to pierwsza z części występu. Tańczą Mira Cook i Sean Scantlebury.

Druga część nosi tytuł „Solo”. Choreografia i wykonanie Mira Cook.

Trzecia część to „Between Heaven and Earth”. Choreografia Sean Scantlebury.

Czwarta część nosi tytuł „Chimera”. Choreografem tej części jest Sean Scantlebury.

Dancing Poznań 2015, JUŻ SIĘ ZMIERZCHA – chor. Ewa Wycichowska

Już się zmierzcha to spektakl w choreografii Ewy Wycichowskiej i został wystawiony podczas Dancing Poznań 2015, tuż po jego sukcesie w Nowym Jorku, gdzie zespół gościł tuż przez rozpoczęciem festiwalu i warsztatów w Poznaniu. Muzyka do spektaklu została skomponowana przez Henryka M. Góreckiego. Spektakl został dedykowany założycielowi i wieloletniemu dyrektorowi Conradowi Drzewieckiem. Ósma rocznica śmierci przypadała 25 sierpnia.

Inspiracją dla Ewy Wycichowskiej była słynna scena gry o życie ze Śmiercią z Siódmej Pieczęci Ingmara Bergmana. W spektaklu Śmierć jest symbolizowana przez gigantyczną postać, która ciągle towarzyszy tancerzom. Tancerze toczą niezwykły pojedynek z przeznaczeniem. Mroczna sceneria dodatkowo potęguje ten nierówny pojedynek.
Premiera spektaklu miała miejsce w październiki 1994 r.

MINUS 2, chor. Ohad Naharin

Minus 2 to spektakl w choreografii Ohada Naharina. Znany izraelski tancerz, muzyk i choreograf jest od 1990 r. dyrektorem artystycznym Zespołu Tańca Bat-Szewa. Pod jego kierownictwem zespół nabrał międzynarodowego charakteru stał się jednym z najlepszych. Ohad Naharin jest twórcą języka ruchu GaGa, dzięki niej została zrewolucjonizowana metoda szkolenia tancerzy. Przerodziłą się ona w system kształcenia w dziedzinie praktyki ruchu.

Ohad Naharin uznawany jest za jednego z  najwybitniejszych choreografów na świecie. Jego choreografie mają w swoim repertuarze najbardziej znane teatry taneczne świata. Kilka z jego spektakli stało się kanonem współczesnego języka ruchu („Kyr”, „Tabula Rasa”, „Anaphasa”, „Three”). Stały się one swoistym punktem odniesienia dla innych choreografów.

Spektakl „Minus 2” jest swoistą wizytówką artysty. Jest to zestaw niezależnych etiud w różnej stylistyce i konwencji od baletu, po musical. Ohad Naharin do minimum ograniczył scenografię spektaklu. Uwaga widza skupia się zatem na ruchu tancerzy.