PTT

sty

16

PERCEPCJA, chor. Urszula Bernat-Jałocha (fragmenty)

Taniec

Percepcja to ostatnia choreografia tancerki Polskiego Teatru Tańca Urszuli Bernat-Jałochy. Premiera spektaklu miała miejsce 25 września 2015 r. W spektaklu „Percepcja” choreografka podjęła temat mechanizmów, jakie rządzą grupą. Grupa może być synonimem społeczeństwa w bardziej przekrojowym spojrzeniu. Na jej przykładzie możemy zaobserwować rządzące nim prawa. Czy na pewno chcemy się wyróżniać? Czy jest to efekt sterowania nami? Coś stymuluje naszymi dążeniami do wyróżniania się w tłumie.

mar

03

MINUS 2, chor. Ohad Naharin

Taniec

Minus 2 to spektakl w choreografii Ohada Naharina. Znany izraelski tancerz, muzyk i choreograf jest od 1990 r. dyrektorem artystycznym Zespołu Tańca Bat-Szewa. Pod jego kierownictwem zespół nabrał międzynarodowego charakteru stał się jednym z najlepszych. Ohad Naharin jest twórcą języka ruchu GaGa, dzięki niej została zrewolucjonizowana metoda szkolenia tancerzy. Przerodziłą się ona w system kształcenia w dziedzinie praktyki ruchu.

Ohad Naharin uznawany jest za jednego z  najwybitniejszych choreografów na świecie. Jego choreografie mają w swoim repertuarze najbardziej znane teatry taneczne świata. Kilka z jego spektakli stało się kanonem współczesnego języka ruchu („Kyr”, „Tabula Rasa”, „Anaphasa”, „Three”). Stały się one swoistym punktem odniesienia dla innych choreografów.

Spektakl „Minus 2” jest swoistą wizytówką artysty. Jest to zestaw niezależnych etiud w różnej stylistyce i konwencji od baletu, po musical. Ohad Naharin do minimum ograniczył scenografię spektaklu. Uwaga widza skupia się zatem na ruchu tancerzy.

lis

25

DESERT, chor. PaulinA Wycichowska [Polski Teatr Tańca]

Reportaż / Taniec

Dnia 25 listopada 2011 r. miała miejsce długo oczekiwana premiera spektaklu „Desert” w chor. Pauliny Wycichowskiej. Widowisko inspirowane jest książką Antoine’a de Saint-Exupéry’ego „Mały Książę”

Małego Księcia Antoinea de Saint-Exuperyego, baśń pełną alegorii i poezji znamy chyba wszyscy. Fabuła osnuta jest wokół podróży głównego bohatera, a właściwie jego przybycia na tytułową pustynię (ang. Desert).  Inscenizacja Pauliny Wycichowskiej jest efektem dojrzałej, odartej z jednoznaczności, lektury książki Antoinea de Saint-Exuperyego. Jak wyznaje autorka: Mały Książę jest samotny i nieszczęśliwy. Jest w nim rozpaczliwa potrzeba przyjaźni, niemożliwa do zrealizowania w sytuacji, kiedy nie potrafi wyjść z zaklętego kręgu ciągłych ucieczek.

Tajemniczość i niejednoznaczność są dla mnie jako dla artystki bardzo kuszące – wyznaje w wywiadzie Paulina Wycichowska. Dlaczego boimy się samotności? Może dlatego że obawiamy się spotkania z samymi sobą. Szansę na odbycie symbolicznej podroży w głąb siebie może dać samotność na pustyni, dzięki której dotknąć można znaczenia słów: przyjaźń i miłość. Mały Książę wydał mi się człowiekiem spostrzegawczym, zamkniętym, szczerym i bezkompromisowym w swoich ocenach innych, ale zarazem bardzo samotnym – takimi spostrzeżeniami dotyczącymi głównego bohatera dzieli się z nami choreografka.

Zobacz więcej»