07
W ramach XXVII Edycji Poznańskiego Festiwalu Nauki i Sztuki przedstawimy 18 kwietnia 2024 roku o godzinie 19.00 w Atrium Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, ul. 23 Lutego 20 trzecią odsłonę PSALMU 37.
Performans fotograficzno-taneczno-muzyczny otworzy tym razem dwie części wystawy rysunków fotograficznych Andrzeja Hajdasza. Pierwsza część składa się z dwunastu prac pod wspólnym hasłem: HEROIZM WIDZENIA. Druga część zatytułowana Z DYSTANSU to siedem obrazów będących próbą refleksji nad kondycją człowieka wobec realnych zagrożeń. Jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie, jak się odnaleźć w niespokojnych czasach i interpretacją poetyckich słów Psalmu 37. Całość stanowi wspólny komunikat artystyczny fotografa – Andrzeja Hajdasza (autora prac), choreografów i tancerzy – Alisy Makarenko i Alexeya Torgunakova, którzy zatańczą podczas odsłaniania obrazów, oraz muzyków – Urszuli Gil, Lidii Wysockiej i Michała Gila, którzy stworzyli oprawę muzyczną i zagrają na żywo podczas wydarzenia.
„Ten projekt zmienia się razem z nami, dojrzewa – mówi fotograf – wystawiamy go w kolejnym miejscu przy współudziale innej publiczności. Nabieramy dystansu… Pomysł trzeciej odsłony pt. Z DYSTANSU zainicjował telefon od wiolonczelistki. W trakcie próby muzycy rozmawiali o tym, jak bardzo ludzie obojętnieją na tragedię, gdy trwa wystarczająco długo i dzieje się z dala od nich. Jak szybko wracają do codzienności. Więc postanowiliśmy spojrzeć na swój projekt Z DYSTANSU, bo – patrzymy na nasz projekt i żyjemy nim już od 2022 roku, więc Z DYSTANSU, Alexey pracuje teraz w Paryżu, stamtąd patrzy na wschód, więc Z DYSTANSU. Z dystansu widzimy więcej, a jednocześnie mniej… potrzeba nam heroizmu widzenia…”.
Materiały organizatora XXVII Festiwalu Nauki i Sztuki. Kliknij tutaj…
07
Na zaproszenie Galerii U Jezuitów w Poznaniu we czwartek 7 marca 2024 roku miała miejsce druga odsłona performansu „Psalm 37”, którego premiera odbyła się w roku 2023 w Łazędze Poznańskiej. Tym razem projekt otrzymał podtytuł „Heroizm widzenia” i tym samym stał się zachętą do odważnego patrzenia na świat, zmieniającą się rzeczywistość i nas samych dotkniętych zarazą i wojną lub obserwujących z daleka ludzkie cierpienie. Tej refleksji towarzyszyła nadzieja na odzyskanie spokoju, ale też próba obudzenia ze stanu obojętności czy niezauważania ludzkich problemów.
Podczas perfromansu zostały odsłonięte fotokompozycje Andrzej Hajdasza „Psalm 37” przez tancerzy Alisę Makarenko i Alexeya Torgunakova, przy akompaniamencie muzyki skomponowanej i zagranej przez Lidię Wysocką, Urszulę Kołaczek i Michała Gila.
W drugiej sali otwarto po performansie odrębną wystawę rysunków fotograficznych Andrzeja Hajdasza, „Heroizm widzenia”, na którą złożyło się dziesięć prac z rozmaitych zrealizowanych projektów.
Liczna publiczność stała się równoprawnymi uczestnikami wydarzenia, współodczuwając emocje wywołane przez tancerzy, muzyków i autora fotografii.
Szczególne podziękowania należą się Ojcu Jackowi Wróblowi, dyrektorowi Galerii U Jezuitów za życzliwość i pomoc przy organizacji, oraz Januszowi Oleksie, kuratorowi wystaw, za merytoryczne wsparcie, cenne uwagi i wygłoszone na wstępie słowa, które wprowadziły w nastrój tego wieczornego spotkania łączącego obraz, ruch i dźwięk.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Film nakręcony podczas performansu na otwarcie wystawy rysunków fotograficznych Andrzeja Hajdasza w Galerii U Jezuitów w Poznaniu można obejrzeć, klikając poniżej.
Wersja autoryzowana przez właścicieli praw autorskich: Andrzeja Hajdasza, Alisę Makarenko, Alexeya Torgunakova, Urszulę (Kołaczek) Gil, Lidię Wysocką, Michała Bandurę (pierwsze wykonanie) i Michała Gila. Wszelkie prawa zastrzeżone.
03
Zaproszenie
„Galeria U Jezuitów” oraz autorzy projektu zapraszają na performans i wystawę we czwartek 7 marca 2024 roku o godzinie 19.00 na ul. Dominikańską 10 w Poznaniu. To już druga odsłona projektu fotograficzno-taneczno-muzycznego, będącego próbą ilustracji Psalmu 37, wyrażona poprzez wspólny komunikat artystyczny fotografa, choreografki i tancerza oraz muzyków. Premiera miała miejsce w roku 2023 w siedzibie „Łazęgi Poznańskiej” w Poznaniu na Świętym Marcinie.
Refleksji na temat kondycji człowieka wobec realnych zagrożeń, poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak się odnaleźć w niespokojnych czasach i odzyskać „substancję wymarzoną” towarzyszy też zachęta do heroizmu widzenia. Można patrzeć i nie widzieć, nie rozumieć tego, na co się patrzy, nie dostrzegać, ignorować, ale też nadawać nowe znaczenia, zestawiać w nieoczekiwane konteksty – nieistniejące, ale możliwe.
Częścią wydarzenia będzie performans na otwarcie wystawy rysunków fotograficznych Andrzeja Hajdasza w choreografii i wykonaniu Alisy Makarenko i Alexeya Torgunakova z muzyką graną na żywo przez Urszulę Kołaczek, Lidię Wysocką i Michała Gila.
W drugiej sali otwarta zostanie tuż po performansie wystawa pt. Heroizm widzenia autorstwa Andrzeja Hajdasza, na którą składają się rysunki fotograficzne powstałe z inspiracji baletem i tańcem współczesnym.
Wystawę można zwiedzać jeszcze w dniach 8 do 10 marca 2024 roku w godzinach 12.00-18.00 w „Galerii u Jezuitów”.
18
W niedzielę 18 czerwca 2023 roku o godzinie 18.00 w Atelier Wimar / Łazęga Poznańska, Święty Marcin 75 w Poznaniu miał miejsce performans artystyczny na otwarcie wystawy rysunków fotograficznych. Zgodnie z zapowiedzią, mimo przeciwności losu, dotarli do Poznania Alisa Makarenko i Alexey Torgunakov, którzy przy muzyce granej na żywo przez Urszulę Kołaczek, Lidię Wysocką i Michała Bandurę odsłonili zaambalowane rysunki fotograficzne Andrzeja Hajdasza podczas niezwykłego, poruszającego performansu, w obecności licznie przybyłej publiczności.
PSALM 37: CISI ODZIEDZICZĄ ZIEMIĘ. Nasz projekt fotograficzno-taneczno-muzyczny jest próbą refleksji nad kondycją człowieka wobec realnych zagrożeń, jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie, jak się odnaleźć w niespokojnych czasach i odzyskać „substancję wymarzoną”. Jest też próbą sformułowania wspólnego komunikatu artystycznego fotografa, choreografki, tancerza i muzyków.
W projekcie uczestniczą: fotograf-pomysłodawca Andrzej Hajdasz, tancerz Alexey Torgunakov, choreografka i tancerka Alisa Makarenko.
Współtwórcy podczas pracy, fot. Barbara Hajdasz
Muzykę skomponowali i wykonali: Urszula Kołaczek – wiolonczelistka, Lidia Wysocka – pianistka, Michał Bandura – puzonista. Nad całością pieczę kuratorską roztoczył Janusz Oleksa.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Relacja z wydarzenia w postaci filmu. Kliknij poniżej.
Wersja autoryzowana przez właścicieli praw autorskich: Andrzeja Hajdasza, Alisę Makarenko, Alexeya Torgunakova, Urszulę (Kołaczek) Gil, Lidię Wysocką, Michała Bandurę. Wszelkie prawa zastrzeżone.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Relacja z wydarzenia w postaci reportażu. Kliknij tutaj
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Szczegółowy opis projektu w postaci pliku PDF. Kliknij tutaj
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
21
Muzeum Mazowieckie w Płocku – organizator konkursu – nakreśliło swoje oczekiwania w następujący sposób: „Czekamy na prace fotograficzne zainspirowane twórczością Tamary Łempickiej i jednocześnie przywołujące kontekst współczesności”.
Impulsem stała się lektura książki Laury Claridge pt. „Tamara Łempicka. Sztuka i skandal”. Trudno bowiem oderwać twórczość od życia, od kontekstu epoki z jej historią i sztuką. Wiedziałem od razu, że nie chcę po prostu odtwarzać obrazów Tamary Łempickiej w zaaranżowanym, wiernym odbiciu scenerii, powtarzać kompozycji „jeden do jeden” a potem robić dokumentacji zdjęciowej. Chcę potraktować jej twórczość i życie jako punkt wyjścia do własnej wizji. Lubię wykraczać poza język samej fotografii i sięgać po elementy bliskie malarstwu czy rysunkowi – fotomalarstwu. Zdjęcia, które powstają na sesjach z udziałem choreografek i tancerek – tym razem były to Alisa Makarenko i Natalia Trafankowska – oraz właściciela legendarnej Vespy, Sławka Andrzejaka, są zaczynem. Bawię się przestrzenią kadru, eksperymentuję z kompozycją i światłem. Uciekam się do artystycznej teatralizacji, którą charakteryzuje zamiłowanie do widowiskowych form wyrazu, skłonność do ekspresyjnych gestów i eksponowania swoistej sztuczności z taką myślą, by ostatecznie rzeczywistość najpierw zamkniętą w kadrze ożywić w przestrzeni wystawienniczej i ukazać coś więcej niż tylko oklaskiwany pozór.
Wyniki konkursu zostały opublikowane na stronie organizatora.
Wystawa pokonkursowa planowana jest na wiosnę 2021 r. w Płocku.
Wyróżniona w konkursie praca mojego autorstwa. Na zdjęciu Alisa Makarenko i Natalia Trafankowska oraz Sławek Andrzejak.
24
Wystawę w Galerii Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu otworzyli 24 stycznia 2020 roku o godzinie 17.00 wicedyrektor BU Bożena Oborska i kurator wystawy Janusz Oleksa. Następnie kurator przybliżył postać autora w krótkim wprowadzeniu:
„[…] Pamiętam, parę lat temu, kiedy się poznaliśmy – powiedział Janusz Oleksa – jego pierwsze prace, które realizował, były oparte na działaniach czysto zewnętrznych. Andrzej ewidentnie wykorzystywał sytuacje zastane z bardzo dużą dbałością o szczegóły, moment i chwilę, które były decydujące, aby obraz był maksymalnie bogaty, były to sytuacje nierozłącznie związane z tańcem, ruchem, ze sceną. Odnajdywał te sceny, łapał te momenty i je fotografował. Ale to, co mnie zaskakiwało, to fakt, że prace Andrzeja zdecydowanie wychodziły poza konwencję tego, co odnaleźlibyśmy w fotoreportażu czy nawet w dokumencie.
Po latach kolejnych prób i działań okazało się, że Andrzej z bacznego obserwatora, fotografa – myśliwego, zaczął przechodzić na stronę bycia fotografem reżyserem. Dla niego było za mało, że tylko odnajduje te miejsca, chciał mieć większy wpływ na cały obraz. W związku z tym rozpoczął pracę, gdzie zarówno jego wpływ dotyczył tego, kto jest bohaterem zdjęcia, jak również tego, co dzieje się na scenie i jaka ta scena jest, i czym ona jest. Andrzej przyjął na siebie rolę zarówno scenografa, choreografa, jak i reżysera. Tak naprawdę są to obrazy, które mają mnóstwo elementów ewidentnie przekraczających język fotografii, możemy mówić o wartościach i jakościach, które odnajdujemy w rysunku czy malarstwie […]”.
Potem zabrał głos autor, przedstawiając swoje prace jako pokłosie spotkań w przestrzeniach nieistniejących, lecz możliwych, ludzi, twórców, artystów, odważnie, zuchwale, mężnie patrzących na siebie samych, swoje kreacje i otaczający świat. Zachęcał, żeby odkrywać w sobie heroizm widzenia i zapraszał do swoistej gry, gry spojrzeń. Następnie fotograf zaprosił do obejrzenia filmu z udziałem choreografki Alisy Makarenko i swoim własnym, będącego opowieścią o pracy nad jedną z fotokompozycji. Podczas projekcji przybyli goście mieli okazję posłuchać muzyki na żywo w wykonaniu Michała Gila (na puzonie) i Jana Garsteckiego (na perkusji).
W trakcie trwania wystawy odbył się spektakl – performans pt. „Za drzwiami” pomysłu autora fotografii w choreografii Alisy Makarenko, z którego dokumentacja znajduje się pod adresem:
Relację z wernisażu oraz wizyty gości i mediów można przeczytać tutaj:
Odwaga patrzenia > relacja
Trzy z ośmiu prac przedstawionych podczas wystawy w Galerii BUAM w Poznaniu:
13
Spectacle Clara swoją premierę miał miejsce w październiku 2019 roku. Reżyserką jest Alisa Makarenko. Motywem do stworzenia spektaklu była 200 rocznica urodzin Clary Schumann, pianistki i kompozytorki. Mimo swojego niezwykłego talentu, Clara pozostawała cały czas w cieniu męża Roberta Schumanna oraz Johannesa Brahmsa, przyjaciela domu. Tych troje ludzie darzyło się przyjaźnią i szacunkiem. Uważa się nawet, że był to miłosny trójkąt wszech czasów.
Taki to intrygujący temat wzięła na warsztat utalentowana choreografka i tancerka Alisa Makarenko. Złożona relacja trójki kompozytorów została ciekawie przedstawiona w spektaklu. Narracja ukazywała ważne aspekty życia artystów oraz ich zawiłe, wzajemne powiązania.
Wywiad przeprowadzony z Alisą Makarenko przybliża nieco pracę nad spektaklem i można go przeczytać w całości w załączniku Wywiady – Spectacle Clara
Zdjęcia z premiery spektaklu publikowane są poniżej.
18
Premiera spektaklu „Sensualista” miała miejsca dnia 17 i 18 września 2017 na scenie STA w Poznaniu. Pomysłodawczynią i wykonawczynią była Alisa Makarenko. Scenografią w spektaklu była sama przestrzeń podzielona tylko światłem. Czy publiczność można przyciągnąć i zainteresować pustą sceną? Alisa to potrafi. Poszczególnym fragmentom przestrzeni przypisała oświetlenie, w którym rozgrywały się potem wykreowane przez nią sceny pełne rozmaitych emocji. Oglądane improwizacje wciągały widza coraz bardziej w tajemniczy świat „Sensualisty”. W świecie tym jest cała gama emocji, od melancholii i rozmarzenia, poprzez stan modlitewny a na strachu kończąc. Oglądający mogli przypisać swoją własną interpretację temu, co oglądali. Każdy z nas ma swoją własną emocjonalność, z którą porównywał choreograficzne układy przekładające stan ducha na język ruchu. Nie sposób przejść wokół tego obojętnie.
17
Kadry pozbawione koloru, nakreślone odcieniami szarości pozwalają uwypuklić rozgrywające się emocje na planie „Sensualisty”.